Yaşamaktan daha zordur, yaşayamamak
Bir iş var bu ellerinde, hiç tutulmamış
Abiler, kazmalara sarılmış hınçla,
bir çukur açılmış.
İtilmişsin, kakılmışsın, sevilmemişsin
Delik ceplerin, ve senin olmayan siyasi görüşün,
Senin hiçbir çocukluğun insanlara dokunmamış
Telefonların açılmamış, kimseler de aramamış
Uysal köpekler gibi eğik başın okşanmamış,
Yalnız doğmuş İlyas, yalnız yaşamış,
asıldığında da yalnızmış...
Oğlum ilyas ölümdür bu boğazı sıkan
Köpeğin olur düşmanın, paran varsa
Ne anan okşar seni, ne de cahil baban
Şu kahpe insalara biraz faydan yoksa.
Bir bodrum katta, zihne yapışan terk edilişler,
ve birkaç tokat izi çocukluktan,
günümüze dek yüzünde büyüyen.
Bakma şimdi orospuların göz yaşlarına,
Hiçbiri ama hiçbiri seni gönülden sevmez.
Bu nasıl bir ölü cepleride bomboş,
Böyle bir sefalete şeytan bile gelmez.
Yüzünde bir ifade var, yaşayanları suçluyor
Pişman mıdır gittiği yerde, pişmanlığa değmez!
Ellerinin yarasıyla geçiyor, ellerinin yarasıyla...
Bir aşk hikayesi bile yaşamadan, yirmi beşte gidiyor...
Çıkın bakın pencerelerden aşağı, İlyas küsmüş bize!
İnsanların omuzunda Allah'ına gidiyor.
Çıkın bakın pencerelerden aşağı...
Gidiyor ilyas, ilyas gidiyor!
Oğlum ilyas yaşamdır, insanı böyle yamultan
Plastik şişelerden çekilen hayallerle yaşanmaz
Ne olmuş yıkıldıysan, alıp başını gitseydin
Kahpelere kızılınca o güzel cana kıyılmaz.
Senin cebini boş bırakan domuzlara kalsın dünya,
Domuzlara kalsın, domuzlara kalsın!
Seni bir bodrum kata,
hapis edenlere kalsın dünya!
İpi boynuna geçirenlere, liderlere, zenginlere kalsın
Doymazlara, aymazlara, firavunlara kalsın!
Ey ilyas! Sahibindir senin kimsesizlik,
Bırak bu bok yurdu onlara kalsın!
Ve maalesef çarendir, çaresizlik.
Sus! Acılar, ciğerlerinde bıraksın imzasını,
Sesin, huzursuzluk imaresidir insanlarda, ağlama.
Bir gençliğin öfkesidir, bu ip,
Bir gençliğin sizi delip geçeceğinin netliğidir,
kırılan bu boyun.
Sizin için cehennemin biletidir!
Hiçbir baltanın sapı değilsin İlyas'cığım sen.
Hiç güzel bir şeye layık değilsin.
Bu yeryüzünde bir mezar verdiler sana,
Onda da kıyamete dek kalacak değilsin.
Sıkıldın insanların zahmetinden oğlum İlyas!
Buluş hadi Mevlamızın rahmetiyle...
Buluş hadi bembeyaz bir gerçekle...
Buluş Rabbimizin yumuşacık yüzüyle.
