Kazağıma Yazdığım Şiir

Sinecek üstüne
Zamanın güzel neşesi
Zamanın gebertildiği kırahaathanelerin
Şeyh nefreti barındıran izmarit kokusu

Desenlerin üzerinde hayal kuracağım
Neyleyim tüm kızlar seni beğenmesin
Tüm kış sırtımda seni taşıyacağım…
Güzel kazağım.

Duman Kokusu

Duman kokuyor sokak…
Aklımda niğde'nin kaldırımları var,
Bir de ibrahim’in ölü suratı
İçimde terk ettiğim benler var.
Hep peşimdeler, ama yakalanmadım daha!
İyi mi? Birde yeni hayaller çıktı karşıma.

Yaşamak
çok güzel lan!

Yenemiyorum.
İbrahim'in mezarına iki kürek toprak atışımı.
Vicdanımda bir yara bu!
Şerefsizler, çokta hızlı örttü üstünü
Üç yıl oldu olacak bugün yarın.

Canım pislik çekiyor…
O beni tamamlar sandım, yanılmışım.
Boş yere moda girmişim.

İbrahim’in mezarına iki kürek toprak attım.
İçime dert oldu, bana kalmıştı sanki
İnsan arkadaşını gömer mi?
Gömmemeli.

O günden beri,
Yokuş çıkıyorum rüyalarda…
Trabzon'daki çaycı kız aklıma geliyor.
Ne yapıyordur kim bilir,  o kasvetli havada ?

Sonra ibrahim’in mezarına gidemedim hâlâ.
Üç yıl oldu olacak bugün yarın.
Bir üst geçide çıkıp ağladım, geçmedi.
Onunla dağlarda gezdim, soğuklarda.

İstanbul günlerim geldi aklıma.
Herkesin beni hakir gördüğü bir mekanda.
İstiklal'de ölümden korkarak yürüyordum
Üç israil'li ölmüş, dört gün önce.
Ben de ölmek ister gibi yürüdüm durdum,
İbrahim'in anlardım belki gömülünce.

Mezarına iki kürek toprak attım.
Öğrense kızardı bana!
Ben ona gitme dedim, gitti ama.
Belki bağlasaydım bir yerde, gidemezdi.
Gitmeseydi, ölmezdi belki ama.
Ama öldü! Ama ben gitme dedim ona.
Gitme ibrahim, annen kızar.
Lütfen ölme.

Eve sarhoş gittim sonra,
annemin bana güveni öldü.

Artvin günlerim geldi aklıma.
Faşist bir arkadaşla uyuduk üç gece.
O da üç yıl önce, iki kürekten sonra.
İki kürek toprakla geziyordum,
Gitsemde ne kadar uzağa.

İbrahim’in mezarına iki kürek toprak attım.
Tahtalara çarptı toprak , o korktu.
Bir ölüyü gömmenin büyümüşlüğüyle kaldım.
      Bir ölü , bir sakat…

2016